به نام خالق انسان 

به نام خالق غم ها 

به نام غم ها بوجود اورنده ی اشک ها 

به نام اشک تسکین دهنده قلب ها 

به نام قلب ایجاد گر عشق 

و به نام عشق زیباترین خطای انسان 

سلام دوستان خوش آمدید امیدوارم بتونم اینجا جملات قشنگی بزارم که مورد پسند شماها باشه 

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺍﺯ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﮊﺍﭘﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ :

ﺷﻤﺎﺗﻨﻬﺎ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﺑﻮﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﯾﮑﺎ ﻋﻠﯿﻪ ﺗﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻤﺐ ﺍﺗﻢ

ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ، ﻗﺎﻋﺪﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺩﺷمن

ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺎﺷﯿﺪ، ﭘﺲ ﭼﺮﺍﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺷﻌﺎﺭ « ﻣﺮﮒ ﺑر

ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ » ﺳﺮ ﻧﻤﯿﺪﻫﯿﺪ؟؟؟!!!

ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﺷﻌﺎﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺎﻝ ﺍﻭﻧﻬﺎﯾﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ

ﻋﻤﻞ ﻫﯿﭻ عملی ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻨﺪ انجام دهند! ﻫﻤﯿﻨﮑﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ

ﻣﯿﺰ ﺭﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮﯾﮑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﭘﺎﻧﺎﺳﻮﻧﯿﮏ ﻣﺎ

ﻧﺸﺴﺘﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﺪﯾﻢ.

1. در روز حداقل یک بار بگوید «من نمی‌دانم‌.

2. کمتر از کسی تقاضایی داشته باشد و عمدتا به همت، فکر، برنامه‌ریزی و زحمات خود اتکا کند. 

3. در موضوعاتی که اطلاعات کلی دارد، اظهار‌نظر نکند. 

4. دغدغه کانونی زندگی او، بهترین عملکرد در حرفه‌اش باشد. 

5. به استقبال کسی برود که با او تفاوت یا حتی تضاد فکری دارد. 

6. بدون اجازه قبلی از کسی، سخن او را به شخص دیگری بازگو نکند. 

7. زباله را به خیابان و از اتومبیل به بیرون پرت نکند. 

8. با رعایت حروف اضافه و با ‌‌‌نهایت دقت، «نقل قول» کند. 

9. دائما در حال تغییر و بهتر شدن باشد، به طوری که اطرافیان تغییر را حس کنند. 

10. از اینکه دیگران را به خود و افکار خود دعوت کند، چه مستقیم چه غیرمستقیم‌ پرهیز کند. 

11. برای محیط جنگل که به مه، نم نم باران و رنگ‌های زنده طبیعت آمیخته شده، وقت بگذارد. 

12. این ظرفیت را در خود ایجاد کند که واکنش به دیگران را حتی تا پنج سال به تأخیر اندازد. 

13. حدود ۱۰ درصد از وقت، انرژی و تخصص خود را ‌‌رایگان‌ صرف جامعه کند. 

14. در حرفه‌ای که تخصص ندارد، مسئولیت نپذیرد. 

15. خوشبختی را با راحتی و مصرف‌گرایی مساوی نداند. 

16. هر دو سال یک بار، با ارزیابی کار‌ها و رفتارهای خود‌ به اشتباهات گذشته پی برده و خود را اصلاح کند. 

17. با عبارت «من اشتباه کردم» به صلح دائمی برسد. 

18. حریم شهروندان را رعایت کند: در نظم صفوف، خود‌پرداز بانک، پارک کردن، نزاکت عمومی، عابر پیاده، صحبت آرام.

19. آنقدر بر قوای فکری و روحی خود وقت گذاشته باشدتا نیاز به تایید و تمجید دیگران در خود را، در یک دوره پنج ساله به صفر برساند. 

20. از رفتن به تئا‌تر به عنوان منبعی برای رشد و شکوفایی خود استفاده کند، چون تئا‌تر قدرت مند‌ترین نمایش توانایی‌های انسان‌هاست. 

21. در هر نوع تصمیم‌گیری از خرید دمپایی تا مسائل جدی حرفه‌ای، راه‌های مختلف را مکتوب کند، مطالعه کند، مشورت کند و با دقت ۹۰ درصدی به نتیجه برسد. 

22. با عمل خود به دیگران نشان دهد، تفاوت میان هشت و هشت و یک دقیقه را می‌داند. 

23. در روز حداقل از پنج نفر قدردانی کند: به خاطر نزاکت، اخلاق، دانش و خلاقیت آن‌ها. 

24. قبل از قضاوت کردن در مورد فردی، حداقل ده ساعت با او تعامل فکری رودررو برقرار کند تا با جهان او آشنا شود. 

25. «ناراحت شدن» از توانایی‌ها، ظرفیت‌ها و برتری‌های دیگران را در خود به تعطیلی بکشاند.

26. اجازه دهد افراد، سخن خود را تمام کنند. 

27. به موسیقی به عنوان یک منبع تمرکز، آرامش و خوداکتشافی نگاه کند. 

28. حداقل ۲۰ درصد وقت خود را صرف توسعه فردی، فکری، اخلاقی و مدنی نماید. 

29. در صحبت کردن، یک سوم سؤال کند و دو سوم قضاوت. بعد از پنج سال، پنج ششم سؤال و یک ششم قضاوت.

30. حداقل یک ساعت در روز‌ مطالعه کند.

دکتر محمود سریع¬القلم

خبر به دورترین نقطة جهان برسد

نخواست او به من خسته ـ بی‌گمان ـ برسد

شکنجه بیشتر از این‌؟ که پیش چشم خودت‌

کسی که سهم تو باشد، به دیگران برسد

چه می‌کنی‌، اگر او را که خواستی یک عمر

به راحتی کسی از راه ناگهان برسد...

رها کنی‌، برود، از دلت جدا باشد

به آن‌که دوست‌تَرَش داشته‌، به آن برسد

رها کنی‌، بروند و دو تا پرنده شوند

خبر به دورترین نقطة جهان برسد

گلایه‌ای نکنی‌، بغض خویش را بخوری‌

که هق‌هق تو مبادا به گوششان برسد

خدا کند که‌... نه‌! نفرین نمی‌کنم‌، نکند

به او، که عاشق او بوده‌ام‌، زیان برسد

خدا کند فقط این عشق از سرم برود

خدا کند که فقط زود آن زمان برسد

این شعرها دیگر برای هیچ‌کس نیست

نه! در دلم انگار جای هیچ‌کس نیست

آن‌قدر تنهایم که حتی دردهایم

دیگر شبیه دردهای هیچ‌کس نیست

حتی نفس‌های مرا از من گرفتند

من مرده‌ام در من هوای هیچ‌کس نیست

دنیای مرموزی‌ست ما باید بدانیم

که هیچ‌کس این‌جا برای هیچ‌کس نیست

باید خدا هم با خودش روراست باشد

وقتی که می‌داند خدای هیچ‌کس نیست

من می‌روم هرچند می‌دانم که دیگر

پشت سرم حتی دعای هیچ‌کس نیست

یه حرفایی ، چنان آتیشت می زند

که دوست داری فریاد بزنی ،ولی نمیتونی !!!

دوست داری اشک بریزی ، ولی نمیتونی!!!

حتی نفس کشیدنم واست سخت میشه !!

تمام وجودت میشه بغضی که نمیترکه ...

به این میگن "درد بی درمون " که فقط مرگ آرومش میکنه ...

خدایا تو فقط ازهمان لبخندهای معروفت به روحم بپاش ...

همین برایم کافیست ...  

بارِ اول میبخشم

بارِ دوم میبخشم

ولی بارِ سومی هیچ وقت وجود نخواهد داشت

خدا که نیستم که بگم :

هربار توبه شکستی بازآ

انسانم متوجهی ؟!

چیشد که اینطوری شد ؟!

به نام خدا 

چیزخاصی نشدفقط خلاصه شد در سه نقطه ... 

عمق فاجعه را دلقکـــی فهمید

که به زور جلوی گــریه اش را گرفت

تا گـریم خــنده اش پاک نشود...

نمی دانم چه میخواهم خدایا

 به دنبال چه می گردم شبو روز

 چه می جوید نگاه خسته ی من

چرا افسرده است این قلب پرسوز 

زجمع آشنایان میگریزم

 به کنجی می خزم آرام و خاموش 

نگاهم غوطه ور در تیرگی ها  

به بیمار دل خود می دهم گوش

 گریزانم از این مردم که بامن 

به ظاهر همدم و یکرنگ هستند

  ولی درباطن از فرط حقارت 

به دامانم دوصد پیرایه بستند

احساس میکنم دیگر نمی توانم درخود بگنجم ،

درخودبیارامم !

از «بودن خویش » بزرگ تر شده ام 

واین جامه بر تن من  تنگی میکند .

این کفش تنگ و بی تابی فرار!

عشق آن سفر بزرگ ...!

اوه ، چه می کشم !!

چه خیال انگیز و جانبخش است 

«اینجا نبودن » !